Blog
Hieronder vertel ik over mijn belevenissen.
Naar de haaien!
18-10-2009
Whaa! Gisteren in het hotel na de zwemwedstrijd zeiden ze dat het kleintjes zouden zijn, maar de haaien, die nu rond onze rubberen boot lijken te vechten voor het aas dat in het water wordt gegooid, zijn gewoon groot! Gespannen ben ik wel een beetje. Ik wil namelijk niet in de stroming van het aas liggen waar de haaien de hele tijd op en neer zwemmen en mij dan misschien voor aas aanzien, maar juist van de zijkant alles gadeslaan. Ik heb geen idee waar ik moet liggen, maar laat me in volle snorkeluitrusting achterover in het water vallen, waar ik snel mijn snorkel vrij blaas, mijn handen onder mijn oksels steek en achter de anderen aanzwem.
Met ongeveer tien andere zwemmers zijn we vanochtend vroeg vertrokken naar Blue Wilderness een klein onderzoekscentrum ten zuiden van Durban, waar Mark en zijn vrouw Gail Addison met een aantal medewerkers onderzoek doen naar tijger haaien en andere soorten. Ook begeleiden zij fotograven en camera mensen die reportages of films willen maken. Het schijnt dat een hoop van het materiaal dat op Discovery Channel uitgezonden wordt hiervandaan komt. Peter Marshall, de man van het wereldrecord op de 50m rug bij deze World Cup in Durban, had vorig jaar al contact met hen en samen met nog een aantal zwemmers mochten we met hem mee om met de haaien te zwemmen… zonder kooi. De anderen hadden in het begin nog zo hun reserves of ze wel of niet zouden gaan. Ik ben echter altijd wel in voor avontuur en stemde direct in het het plan. Hoewel je tijdens wedstrijden vaak niet meer dan vliegveld, hotel en zwembad ziet probeer ik altijd iets mee te pikken van de cultuur en omgeving. Wanneer een gelegenheid als deze zich voordoet om wat te zien, dan is dat een buitenkans die ik dus met twee handen aanpak.
Het is ongelooflijk hoe snel de ene kick de andere opvolgt hier. Op weg naar de voedplek van de haaien zien we een spelende bultrug walvis met een jong. Het is exact zoals op de plaatjes in de National Geographic, een immense staart die op het water klapt. Zoiets heb ik nou altijd al ik het echt willen zien, het is overweldigend mooi. Ik baal dat ik mijn fototoestel niet bij me heb, maar geniet van het moment.
Even later voel ik me al gauw thuis tussen de haaien. Op een gegeven moment heb ik er geen erg meer in waar ik nou zwem en komen ze recht op me af en onder me door. Ik durf er zelfs een aan te raken. Als ik even naar beneden duik zie ik van opzij een haai wat aas weghappen uit het water. Haar tanden, want het zijn allemaal vrouwtjes hier, doen me toch nog wel wat, maar ik voel me veilig en dit is bovendien te geweldig om mee te stoppen. Helaas moet dat toch na een uurtje. Door de tegengestelde stroming van het water en de wind worden de meesten ziek in het water. Ook ik geef een keer over wanneer ik te lang met mijn hoofd bovenwater blijf. Als ik me over de rand van de rubberboot gooi voel ik me opslag weer goed en wanneer ik naar het water en de haaien erin kijk voel ik me ‘On top of the world’!
`s Avonds in het vliegtuig maak ik de balans op van deze reis naar Zuid Afrika. Tussen de haaien die nog steeds in mijn gedachten zwemmen door, herinner ik me ook het goud, zilver en brons en de twee nieuwe Nederlandse records. Niet slecht om mee te beginnen. Wanneer ik thuis ben moet ik niet vergeten om snel mijn visum voor Rusland aan te vragen. Daar ga ik over twee weken naar toe.
