Your living is determined not so much by what life brings to you as by the attitude you bring to life; not so much by what happens to you as by the way your mind looks at what happens.

Kahlil Gibran

Blog archief

Olympic cap

Blog

Hieronder vertel ik over mijn belevenissen.

Hongkong

19-07-2008

Ben alweer een week van huis en eigenlijk lijkt het veel langer. De eerste 24 uur hier leken op zichzelf al wel een week, zoveel nieuwe indrukken doe je op en alles gaat zo snel. Dat begon al met het vertrek. Ik ben nog nooit zo snel ingecheckt en door de douane gegaan op Schiphol als nu. Onder begeleiding van de marechaussee reden we in de bus naar het vliegveld. Op het vliegveld wezen ze ons waar we moesten zijn, dus alle andere passagiers moesten maar even wachten. Bij het inchecken was overbagage geen probleem (althans niet voor mijn portemonnee) en de douane konden we passeren via de crew-rij. Heerlijk. De vlucht zelf heb ik voor het overgrote deel, zes van de tien uur, met zonnebril op slapend doorgebracht. Die was dus ook zo voorbij.

Toen konden alle nieuwe indrukken beginnen. Allereerst het vliegveld. Dat zou geweldig moeten zijn, aangezien het 5 keer tot het beste ter wereld verkozen is, maar ik vond het meer een groot doolhof. Dan het klimaat, dat lijkt hier wel van een andere planeet! Niet normaal, je hebt het hier gewoon 24 uur per dag warm. Eerst wilde ik niet aan de airco, maar je ontkomt er gewoon niet aan. Het water in het zwembad van de Lignan universiteit is `s middags ook 31 graden en daar zwemmen we dan in de zon. Niet echt fijn. Maar alles valt hier onder de noemer acclimatiseren. Zo ook het navigeren hier. Op woensdag en zaterdag moeten we naar een ander universiteitsbad dat, normaal gesproken, op drie kwartier rijden ligt. Dat doen we vooral omdat ze daar betere startblokken hebben (toch is het bad maar 1.37m diep, dus ik duik nog een beetje voorzichtig). De eerste keer sloeg de Tomtom die aangeschaft was op hol, toen er een afslag gemiste was, zodat we uit nood een only-authorised-vehicle rijbaan opreden en vervolgens met de drie auto`s een half uur door drie poortwachters werden opgehouden om rijbewijzen etc. te controleren. We hebben die eeste keer zo`n beetje heel Hongkong gezien en er twee uur over gedaan. Vandaag gingen we vol goede moed voor de tweede keer op weg… draaien we een weg op die tussen negen en elf uur `s ochtends niet gebruikt mag worden en waar de politie stond om dat eventjes te controleren. Beetje raar, want Chinezen mochten wel doorrijden. Maar goed, teammangager Aad had het helemaal gehad met de Tomtom en sjeezde terug naar het hotel om daar een taxi te vragen om voorop te rijden. Wij konden dat sjeezen niet bijhouden en waren alweer drie km de ander kant opgereden, toen we belden en bleek dat`ie bij het hotel was. Annyway, de derde keer, achter de taxi aan ging goed. Ik ben benieuwd hoe dat woensdag weer gaat.

Verder hebben we een heel goed hotel, met ontzettend veel verschillende soorten eten. Echt niet normaal. Het is een soort Kurhaus van de regio alleen wat moderner. Ook lijkt het of iedereen uit Hongkong hier z`n verjaardag komt vieren. Saskia en ik, zaten op de tweede verdieping aan de grote hal en hebben het Happy Birthday de afgelopen week gemiddeld 9 keer op een avond gehoord! We zijn inmiddels van kamer gewisseld. Daar maakten ze geen probleem van. De Chinezen hier of eigenlijk Cantonezen, de New Yorkers van China, zijn ontzettend aardig.