The first thing is to love your sport. Never do it to please someone else. It has to be yours.

Peggy Fleming, 2005

Blog archief

Olympic silver

Blog

Hieronder vertel ik over mijn belevenissen.

Zonder plak geen prak!

20-09-2008

Die titel slaat niet op het feit dat ik geen eten zou krijgen wanneer ik niet zou presteren. Nee, gelukkig niet. Gelukkig is dat ook nooit zo geweest bij ons thuis. Mijn ouders zijn meer zo van; als je inzet hebt getoond en het was leuk dan is het goed. Ik zwem en zwom dus ook altijd voor mezelf en niet om mijn kostje veilig te stellen. Toch waren er in mijn leeftijdsgroep vroeger wel kinderen die er tegenop zagen om na een slechte race weer naar huis te gaan. Mede vanuit dat pedagogisch oogpunt is er geen officiële nationale titelstrijd meer voor de kinderen van 8 tot en met 12 jaar. In plaats daarvan wordt de KNZB Speedo dag georganiseerd waar de minioren, hun ouders en hun trainers allerlei workshops kunnen volgen over onderwerpen gerelateerd aan het zwemmen. Natuurlijk is het dan ook leuk als er zwemmers uit de Olympische ploeg rondlopen, die iedereen net op televisie heeft gezien. Ik weet van vroeger dat ik het super indrukwekkend vond wanneer ik bekende zwemmers in levende lijve zag, dus vind ik het geweldig om de kinderen die nu op die leeftijd zijn diezelfde ervaring mee te geven. En zelfs na meer dan 180 handtekeningen zetten blijft dat super leuk! Mijn medaille had ik vandaag, tot grote teleurstelling van sommigen niet meegenomen, die lag al thuis bij mijn ouders voor s` avonds. `s Avonds was ik namelijk onder één voorwaarde uitgenodigd in Restaurant Den Haller in Diepenheim. Die voorwaarde was zonder plak geen prak! Vòòr de Spelen had Clemens, de kok, gezegd: “Hinkelien als jij een medaille wint, dan ga ik voor jou koken!” Dus na het showen van de medaille hebben Clemens en Roellien, de gastvrouw, (zie foto) me op een overheerlijk haute cuisine diner getrakteerd! Ik weet dat ik altijd thuis mag komen eten, medaille of niet en tijdens het zwemmen sta ik niet bij de consequenties van mijn race stil, maar ik vind het geweldig dat mijn prestatie me voor het eerst in mijn leven daadwerkelijk een bord eten heeft opgeleverd! En wat voor één!